przykominku - Oświetlenie

Rodzaje oświetlenia

OŚWIETLENIE POŚREDNIE - światło jest skierowane na jasny sufit czy ścianę, które to światło odbijają. Taki typ oświetlenia nadaje się do niewielkich pomieszczeń, gdzie nie jest konieczne intensywne natężenie światła. Ponadto stosuje się je w większych pomieszczeniach, jako oświetlenie dekoracyjne, często mające zaakcentować jakiś atrakcyjny fragment wnętrza, np. płaskorzeźby na ścianie czy stary zegar. Należy przestrzegać, aby bezpośrednie źródło światła było niewidoczne, powinno być osłonięte kloszem, abażurem.

OŚWIETLENIE BEZPOŚREDNIE otrzymuje się przez skierowanie promieni wprost na przedmiot, który ma być oświetlony. Przykładem mogą być: lampa zawieszona nad stołem jadalnym, nad miejscem pracy, kuchenką czy zlewozmywakiem.

OŚWIETLENIE MIESZANE stanowi kombinację obu rodzajów. Jedno źródło światła spełnia równocześnie rolę oświetlenia ogólnego dla całego pomieszczenia, jak i oświetlenia miejscowego, np. kącika wypoczynkowego do lektury.

Projektowanie oświetlenia

Przy projektowaniu rozmieszczenia punktów świetlnych musimy pamiętać, że światło bezpośrednie powinno być umieszczone z lewej strony, z przodu stanowiska pracy, a całe pomieszczenie - oświetlone światłem ogólnym. Dzięki temu uniknie się zbyt dużego kontrastu między oświetloną płaszczyzną pracy, a tonącym w mroku wnętrzem.

PRZY PRACY ZWIĄZANEJ Z RYSOWANIEM I KREŚLENIEM lepsza jest lampa techniczna, z długim ramieniem, dowolnie regulowanym i żarówką o odpowiedniej mocy, umieszczoną w odległości ok. 80 cm od powierzchni stołu.

PRZY PRACACH DOMOWYCH, jak prasowanie czy szycie na maszynie, poza ogólnym oświetleniem potrzebna jest dodatkowa lampa.

LEKTURA W FOTELU wymaga światła umieszczonego z lewej strony albo z tyłu. Przy czytaniu w łóżku kinkiet może być umieszczony z tyłu, nad głową albo z lewej strony czytającego.

UMIESZCZENIE ŚWIATŁA W OKOLICY TELEWIZORA ma duże znaczenie, ale niewiele osób stosuje się do tego zalecenia. Tymczasem nawet niezbyt mocna żarówka umieszczona z tyłu lub z boku odbiornika rozjaśni mrok pokoju i zaoszczędzi wzrok oglądającego program.

W KĄCIKACH WYPOCZYNKOWYCH, gdzie skupia się życie rodzinne a czasem towarzyskie, zasady oświetlenia są mniej rygorystyczne i większą rolę odgrywają gusty użytkowników. Jednym odpowiada światło bardziej kameralne, przyćmione, innym - mocne, weselsze, bardziej bezpośrednie. Można umieszczać źródła światła na ścianach (kinkiety), ustawiać lampy na niskich stolikach, zawieszać na długich sznurach tuż nad powierzchnią stolika-ławy czy operować odbiciem światła na suficie (światło pośrednie).

UWAGA OGÓLNA: osoby starsze do wykonania tej samej pracy potrzebują znacznie silniejszego światła niż młodzi.

Konserwacja abażurów i kloszy

Przy sprzątaniu mieszkania nie wolno zapominać o odkurzaniu lamp. Pamiętajmy, że kurz osiadający na żarówkach może zmniejszyć natężenie światła nawet o połowę. Brudny klosz i zakurzony abażur potrafią zepsuć efekt najładniejszego kompletu mebli i eleganckiego wnętrza.

ŻARÓWKI myje się dobrze odciśniętą gąbką lub szmatką, zwilżoną wodą z dodatkiem detergentu, a następnie wyciera do sucha miękkim gałgankiem. Nie zapominajmy przy tym wyłączyć lampę z sieci, a jeśli to niemożliwe, wykręćmy żarówkę z oprawki. Jeśli żarówkę (oczywiście niezapaloną!) spryskamy paroma kroplami dobrych perfum, w ciągu kilku godzin po zapaleniu uzyskamy w pokoju przyjemny delikatny zapach.

KLOSZE I INNE SZKLANE OSŁONY ŹRÓDEŁ ŚWIATŁA myje się ciepłą, mydlaną wodą i obficie spłukuje. Następnie wyciera je do sucha, miękką, niepylącą szmatką.

ABAŻURY Z JEDWABIU, KRETONU CZY INNEJ TKANINY najlepiej czyścić za pomocą odkurzacza. Do usuwania plam - w zależności od rodzaju zanieczyszczeń - stosować środki proponowane przy wywabianiu plam z tkanin. Jeśli abażury są już bardzo brudne, ale tak je lubimy, że trudno nam się z nimi rozstać, trzeba je prać na sucho, w rozpuszczalniku benzynowym.

ABAŻURY ZE SŁOMKI CZY RAFII przeciera się gąbką zwilżoną surowym mlekiem lub słoną wodą. Gąbkę przesuwa się ostrożnie, zawsze zgodnie z kierunkiem ułożenia słomy czy rafii. Osusza się miękką szmatką.

ABAŻURY Z WIKLINY myje się miękką szczoteczką do paznokci, maczaną w roztworze sody (2 łyżeczki od kawy na 1l wody).

ABAŻURY Z TRZCINY mocno zabrudzone i zmatowiałe należy myć szczoteczką maczaną w mieszaninie wody (1l), wody utlenionej 15%-owej (4 łyżki stołowe) i soku z cytryny (również 4 łyżki). Wycierać miękką szmatką. Po całkowitym wyschnięciu - można abażur przeciągnąć bezbarwnym lakierem, co ochroni go przed szybkim zabrudzeniem.

ABAŻURY Z PERGAMINU po starannym odkurzeniu przetrzeć gąbką, zwilżoną wodą z dodatkiem detergentu, a następnie zwilżoną czystą wodą i natychmiast osuszyć miękką, wsiąkliwą szmatką (najlepiej gazą). Mocno przybrudzone miejsca wycierać miękką gumką do mazania. Aby zniszczony pergamin odzyskał świeżość i utraconą urodę, można go wyczyścić starą szczoteczką do zębów, maczaną w oleju rycynowym. Oleju powinno być mało, aby nie spływał ze szczoteczki bo grozi to powstawaniem brzydkich zacieków.

ABAŻURY Z TWORZYW SZTUCZNYCH należy myć gąbką maczaną w mydlanej wodzie, opłukać i dokładnie osuszyć.

ABAŻURY POKRYTE LAKIEREM (WENIKSEM) wystarczy dokładnie odkurzyć. Pani domu, perfekcjonistka, może próbować odświeżania za pomocą mieszaniny czystego alkoholu z taką samą ilością olejku lawendowego czy różanego.